Ανεργία, μετανάστευση και χρέος

Την ίδια ώρα που η πολιτική ηγεσία του τόπου θριαμβολογούσε για την υπαγωγή του Ελληνικού λαού σε μνημονιακή σαρακονταετή επιτήρηση, επιβεβαιωνόταν η ανησυχία ότι οι καλοκαιρινοί μήνες δεν συνοδεύονται από αύξηση της απασχόλησης. Οπότε στην αγορά εργασίας μπορούμε πλέον να μιλάμε για αρμαγεδδώνα. Ιδιαίτερα για τους νέους τα στοιχεία σηματοδοτούν την «επιλεκτική πτώχευση» μίας ολόκληρης γενιάς: 42% στα στοιχεία του Μαρτίου, 43,1% τον Απρίλιο, παρ’ όλο που η συνολική ανεργία μειώθηκε κατά τι. Η αύξηση αγγίζει το 42% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.

Όπως φαίνεται, οι νέοι θα πληρώσουν ακριβά τις μνημονιακές πολιτικές της κυβέρνησης. Οι νέοι πληρώνουν όμως και μία ακόμα πτυχή των μακροχρόνιων στρατηγικών του ΠΑΣΟΚ, και αυτή δεν είναι άλλη από την αθρόα εισροή μεταναστών για την κατάλυση της ρύθμισης της αγοράς εργασίας.

Συγκεκριμένες θέσεις εργασίας αποτελούσαν για τους νέους ένα βήμα εισόδου στην αγορά εργασίας (λιανικό εμπόριο, τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια-καφετέριες, ο τουρισμός, και δευτερευόντως οι κατασκευές και η μεταποίηση). Σήμερα όμως, αυτές οι θέσεις είναι «αποκλεισμένες». Γιατί σήμερα, οι εργοδότες, ιδιαίτερα μετά την επιβολή των μνημονιακών μέτρων και την στροφή ακόμα μεγαλύτερου μέρους της παραγωγικής διαδικασίας προς την παραοικονομία, προτιμούν την μαύρη εργασία του μετανάστη, παρά την πρόσληψη μίας Ελληνίδας (α) εργαζόμενης (ου), ακόμα και αμειβόμενης με 500 ευρώ.

Οι αποσπασματικές πολιτικές της κυβέρνησης στον τομέα της απασχόλησης είναι αναντίστοιχες με τις ανάγκες. Επιπλέον, η επικέντρωση στο χρέος, αφήνει εκτός πλαισίου, τη μόνη δυνατότητα διεξόδου από την κρίση: την υλοποίηση ενός πολύπλευρου, λεπτομερούς και συγκροτημένου αναπτυξιακού σχεδίου, για την αντιμετώπιση της ανεργίας και την προώθηση της απασχόλησης. Ασφαλώς, δράσεις αντικατάστασης της παράνομης μεταναστευτικής εργασίας με επιδοτούμενη απασχόληση γηγενών, όπως συμβαίνει π.χ. στην Ισπανία, αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο ενός τέτοιου σχεδίου.

Ελεύθερος Τύπος, 25 Ιουλίου 2011