Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2004

Τζον Γκρέι, Η Αλ Κάιντα και η νεωτερικότητα


Εντάξαμε στην σειρά «Αναμετρήσεις με τον 21ο αιώνα» το παρόν βιβλίο γιατί ο Τζον Γκραίυ, ένας μεταμοντέρνος φιλελεύθερος συντηρητικός οικολόγος, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα συγγραφέα της εποχής όπου οι μεγάλες αφηγήσεις και οι ιδεολογίες έχουν πεθάνει.
Κατά καιρούς έχει εργαστεί σε φιλελεύθερα ινστιτούτα όπως το Cato. Έχει αρθρογραφήσει κατά του κομμουνισμού. Σήμερα αρθρογραφεί κατά της παγκοσμιοποίησης στην εφημερίδα The Guardian και τα περιοδικά New Statesman και Resurgence. Έχει δημοσιεύσει μελέτες για τον κλασσικό φιλελευθερισμό[1] και για τους σύγχρονους φιλελεύθερους όπως ο Ιζάια Μπέρλιν και ο Χάγιεκ.[2] Οπαδός της Νέας Δεξιάς, αποστασιοποιήθηκε κατηγορώντας την ότι αποδέχεται άκριτα τα καταστροφικά δόγματα του νεοφιλελευθερισμού περί ελεύθερης αγοράς και για την άρνησή της να υπερασπιστεί το κοινωνικό κράτος![3] Θεωρεί την σοσιαλδημοκρατία χρεοκοπημένη.[4] Αποκαλεί τους νεοφιλελεύθερους γελοίους και δογματικούς. Τους θεωρεί δογματικούς, αμόρφωτους αναφορικά με την οικονομική ιστορία και τον πλουραλισμό των μορφών του οικονομικού βίου και τους εξισώνει με τους μαρξιστές και τους φανατικούς ισλαμιστές της Αλ Κάιντα![5] Τελευταία υιοθετεί τις απόψεις της «βαθειάς οικολογίας» και την «υπόθεση της Γαίας» του Τζέιμς Λόβλοκ[6].