Δάσκαλε (Γερμανέ) που δίδασκες και νόμους δεν εκράτεις Πώς η Γερμανία ανταποκρίθηκε άμεσα στην οικονομική κρίση κάνοντας τα αντίθετα απ’ ότι επιβάλλει στις χώρες με ελλείμματα

Αυτό που η ιστορία θα καταγράψει για την παρούσα κρίση είναι ασφαλώς η διγλωσσία, των κυρίαρχων ελίτ (των πολιτικών υπαλλήλων των τραπεζών όπως αναλύουν άλλες στήλες αυτής της εφημερίδας). Έτσι, με έκπληξη ανακαλύψαμε ότι η κ. Μέρκελ και ο κ. Σόιμπλε άλλα μας επιβάλλουν να πράξουμε και άλλες πολιτικές προωθούν στην ίδια τη χώρα τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ μας επιβάλλονται περικοπές επιδομάτων, δημοσιονομική λιτότητα, περιορισμοί κρατικών επιδοτήσεων, οι Γερμανοί έκαναν τα αντίθετα!

Ας δούμε λοιπόν που στηρίχτηκε η «επιτυχία της Γερμανικής οικονομίας» μετά την κρίση του 2008.

Η ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΡΗΜΟΣ

Η νέα τακτική των κατοχικών ελίτ

Μέσα στον ωρυμαγδό ειδήσεων για το χρέος και τα ελλείμματα, οι εξελίξεις στο μέτωπο του κοινωνικού περνούν σε δεύτερη μοίρα. Η απουσία προβληματισμού πάνω στις κοινωνικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε και τις οποίες η υποταγή στην Πασοκοτροϊκανική βαρβαρότητα θα εντείνει στο έπακρο, αποτελεί ένα βαθύτερο πρόβλημα: αντανακλά την απουσία εθνικού σχεδιασμού σε όλες τις πτυχές της ανάπτυξης της χώρας. Όπως έχει καταδειχθεί από πληθώρα μελετητών, η διαμόρφωση της κοινωνικής πολιτικής αποτελούσε, μεταξύ των άλλων, στοιχείο εθνικής ολοκλήρωσης. Η κοινωνική πολιτική απαιτεί σχεδιασμό για τις ανάγκες του συνόλου του λαού, στο πλαίσιο της παραδοχής ενός εθνικού αναπτυξιακού προτάγματος και των αρχών της κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης[1].

Σήμερα, στην Ελλάδα, ζούμε το ακριβώς αντίστροφο. Η κεντρική πολιτική των κατοχικών ελίτ είναι να υπονομεύσουν πλήρως ό,τι έχει απομείνει από το –υπανάπτυκτο έτσι κι αλλιώς- κοινωνικό κράτος. Ο στρατηγικός στόχος είναι εμφανής και έχει ήδη καταδειχθεί από τις έως σήμερα κινήσεις. Ο στόχος είναι: