Το «πετυχημένο» κινεζικό μοντέλο, οι κορωνοϊοί και η παγκοσμιοποίηση

Όταν το αεροπλάνο από την Κίνα προσγειώθηκε στο Ελευθέριος Βενιζέλος, η επιγραφή στο υγειονομικό υλικό που είχε σταλεί από την Κίνα έγραφε «φιλία εστί μια ψυχή εν δυσί σώμασιν ενοικουμένη». Είναι άλλωστε γνωστή η αγάπη που τρέφουν οι Κινέζοι για την αρχαιοελληνική γραμματεία. Ωστόσο, θα ήταν καλύτερο και για τα δύο αδελφά σώματα εάν ακολουθούσαν πιστότερα την ρήση του Ιπποκράτη «Κάλλιον το προλαμβάνει ή το θεραπεύειν». Γιατί οι ευθύνες των Κινέζων στην εξάπλωση του ιού είναι πολύ σημαντικές και, κάποιες χιλιάδες μάσκες δεν πρόκειται να τις εξαλείψουν.

Η Κίνα αποτελεί πεδίο για την ανάπτυξη πολλών ιών που έχουν επηρεάσει την ανθρωπότητα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένας συγγενής ιός του COVID-19, πριν από δεκαεπτά χρόνια είχε και πάλι τρομάξει την ανθρωπότητα. Το όνομά του SARS.

Ο διάλογος Lippmann-Dewey: η κοινότητα και οι διανοούμενοι

Τα όνειρα σου μην τα λες γιατί μια μέρα κρύα

Μπορεί και οι φροϋδιστές να ’ρθουν στην εξουσία

Διονύσης Σαββόπουλος

Καθώς η θρησκεία παρεχώρησε τη θέση της στον νόμο ως την κυριότερη πηγή της κοινωνικής συνοχής και ο νόμος, με τη σειρά στην κοινωνική θεραπεία, οι ιθύνουσες τάξεις δεν επιδίωκαν πια την διαμεσολάβηση των αξιώσεων τους με αναφορά στη νομιμοποίηση. Αναφέρονταν μόνον στην αδιαμεσολάβητη εξουσία του γεγονότος. Ζητούσαν από τον πολίτη ή τον εργάτη όχι να υποκύψουν στη νόμιμη εξουσία αλλά να υποκύψουν στην ίδια την  πραγματικότητα.

Christopher Lasch

Θεωρώ ότι μια από τις κυριότερες δυνάμεις που έχει διαμορφώσει τις δυτικές κοινωνίες στη διάρκεια του 20ού αιώνα είναι η διαίρεση μεταξύ διανοητικής και χειρονακτικής εργασίας. Ένα φαινόμενο που συνοδεύει τη διαδικασία αυτή είναι η αποδιάρθρωση των ανθρώπινων κοινοτήτων και η άνοδος της infrastructural δύναμης του κράτους[1]. Οι διανοούμενοι ως ένα από τα κεντρικά δρώντα υποκείμενα που ταυτόχρονα ακολουθούσαν αλλά και ενέπνευσαν αυτή τη μεταβολή προσπαθούν να ορίσουν και πάλι την θέση τους μέσα σε αυτή τη διαδικασία. Έτσι, από τη μια πλευρά, έχουμε αυτούς που θαμπωμένοι από το εύρος των αναδυόμενων δυνατοτήτων έταξαν εαυτούς στον σκοπό της «προόδου», του φιλελευθερισμού, της νεωτερικότητας και από την άλλη έχουμε την πολύ πιο αδύναμη πλευρά των -ας μας επιτραπεί να τους αποκαλέσουμε έτσι- κοινοτιστών.

INDIVIDUAL, NATION, GLOBALIZATION

  In this paper, I want to investigate the collective action on the level of nation. I will try to show 1) Why the nation has characteristics which impede social scientists to grasp its nature. 2) I will try to offer a first  definition of nation 3)   I want to see the relation between nation, person and globality.  4)  Finally, to lay out some elements for a democratic approach to nation.

NATION: THE UNGRASPABLE REALITY?

One of the most tantalizing issues in social sciences is the definition of nation. (nation-ethnicity-national identity will be used as interchangeable terms in this paper)  The reasons are similar with these that Melucci points out as regards the approach of social scientists to collective action. One the one hand it has been perceived as “the sum of atomized events, which due to one circumstance or another, come together to form a  collective reality.” (Melucci, paper,45) One the other hand, nation has been tried to be identified with various structures. I think that Hobsbawm has pointed out clearly this impasse: “ People can identify themselves as Jews even though they share neither religion, language,culture, tradition, historical background, blood-group patterns nor an attitude to the Jewish state. Nor does this imply a purely subjective definition of the ‘nation’.” (Hobsbawm,1990, 8)

CRITICAL REMARKS ON RAWLS THEORY OF THE  PERSON

IMMO OMNES NIHIL ALIUD QUAM VOLUNTARES SUNT

 (Saint Augustine)

KONSTANTINOS GEORMAS, 1994

 In this paper I will try to outline the theory of the person underlying Rawls theory of justice. Following Sandel, I will try to show that a) the plurality of the persons is saved only on the expense of the annihilation of the person. Thus, in a peculiar way the deontological justice ends up with a rather totalitarian perspective of the person. b) Secondly, I would like to show that his theory implies a completely western approach of the person based on the person’s power capacity and not in his shareness. c) And thirdly I want to discuss the notion of freedom and autonomy in the same context.

JUSTICE OF THE ANCIENTS

In the next chapter I will follow Papaioannou’s analysis of the ancient Greek perception of justice, in order to show the similarities and at the same time the huge distance that distinguishes this with Rawls account.

We can say that the ancient Greeks had a kind of “original position”. Justice was positioned in the center of cosmos as the power which managed it and toward which everything had to be submitted, with the same way that the polis had to subordinate itself under the law. It is justice which as guard of the eternal laws put limits even to the sun itself. Its work is divine. It is only within its limits that every act, nature, every existence finds its Logos, its logic, the meaning of its existence. Beyond its limits disaster is lurking. The knowledge of these limits was a painful and tantalizing process. It is through this tantalizing process, though, that human beings could reach wisdom. It is the knowledge of the limits that make persons free, for in this way they can harmonize with the eternal laws of cosmos.

Foucault  on Sex and Power,

25.4.1994

What really struck me when I read Foucault’s writings, especially “History of Sexuality”, was the same nature of the notion of sex that has developed in the West and the notion of power that Foucault so masterly has arrayed in front of me. Both notions are ubiquitous. They both have to deal with the body. What I want to explore in this paper is the idea that in fact his new power that has been emerged since the middle nineteenth century was nothing else but a distortion, better a perversion, of the sex. Namely, I am going to keep Foucault’s path of argumentation by keeping on the other hand Reich’s conception of sex. It is clear to me that only by keeping the binary “nature” of sex we can remain within Foucault’s framework and explain better the connection of sex and power.

THE EMERGENCE OF THE MODERN POWER

That, from 18nth century on, power acquires new characteristics is not a new remark. Tocqueville, 150 years before remarked: “The authority of a king is physical and controls the actions of the men without subduing their will. But th majority possesses a power that is physical and moral at the same time, which acts upon the will as much upon the actions… Under the absolute sway of one man the body was attacked in order to subdue the soul… Such is not the course adopted by tyranny in