Περιλαμβάνει και τη συνεισφορά μου: Χρήσεις και καταχρήσεις στην ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνικής επιχειρηματικότητας

Mission accomplished? An empirical research on the link between Social Co-operative Enterprises’ strategic orientation and performance

Mission accomplished? An empirical research on the link between Social Co-operative Enterprises’ strategic orientation and performance

Dr. Niki Glaveli¹ and Dr. Konstantinos Geormas²

¹ Academic Staff, Division of Business Administration, Department of Economics, Aristotle University of Thessaloniki, nglaveli@auth.gr

²   Head, State Aid Unit,  geormask@gmail.com

The Social Co-operative Enterprise (SCE) is a relative new type institution of the third sector which despite its nonprofit character, is treated as a fully entrepreneurial entity. SCEs are called to integrate business principles into their functioning and adopt entrepreneurial behaviors in the provision of social goods and/or services. However, only a handful of researchers have so far investigated this type of behavior in social enterprises. This paper seeks to contribute to a further understanding of the strategic aspect of SCEs’ entrepreneurial behavior and expand the current knowledge on the link between SCEs’ strategic orientation, vision and performance. Using data from Greek SCEs, called KOINSEPs, we examined the mediating roles of commercial and social effectiveness (as well as direct associations) with regard to strategic orientation (SO) effects on profitability. More precisely, based on an extensive literature review, SO is conceptualized as a three dimensional construct consisting of the product, customer and market/competitor aspects. The findings designate that the customer orientation dimension, defined as an organization’s commitment to understand and satisfy customer/users preferences, plays the most vital role in enhancing SCEs effectiveness and subsequently profitability. Further, the development of a clear and shared (among the SCE members) vision has positive direct associations with SCEs performance (social effectiveness and profitability). We conclude with a discussion of directions for future research and implications for theory and practice.

Οι παγκόσμιες τεκτονικές πλάκες, η Ευρώπη και η άδουσα Ελλάς

του Κωνσταντίνου Γεώρμα,
 Εφημερίδα Ρήξη, 12 Μαρτίου 2016

Σε μια πρόσφατη ανακοίνωση της Γενικής Διεύθυνσης Απασχόλησης, αποτυπώνεται με με ενάργεια το δομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη και κατά συνέπεια η χώρα μας. Καθώς η παγκοσμιοποίηση φέρνει στο προσκήνιο νέες οικονομικές δυνάμεις, οι απροσάρμοστοι, από χώρες μετατρέπονται σε χώρους. Αλλά ας δούμε τα στοιχεία.

Η βαθειά ύφεση που έπληξε την Ευρώπη δεν ήταν χωρίς συνέπειες για τη θέση της στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Σύμφωνα με τη Eurostat,  στην ΕΕ-28, το 2014, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ  ήταν 27.400 ευρώ, το οποίο ισοδυναμεί με το 99% του ΑΕΠ του 2007. Ακόμα πιο σημαντικό όμως είναι το παρακάτω στοιχείο που δείχνει τη θέση της ΕΕ στο παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι. Το 1990 η οικονομία της ΕΕ αντιστοιχούσε στο 25,5% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Μετά από 25 χρόνια, το αντίστοιχο ποσοστό έχει πέσει στο 17%. Ακόμα και σε σύγκριση με τις ΗΠΑ, ενώ το 1990 το ΑΕΠ της ΕΕ ήταν το 128% των ΗΠΑ, το 2014 ήταν το 106%.

Σημείωση: Το βαθύ πράσινο στον έγχρωμο χάρτη σημαίνει έντονη αύξηση του ΑΕΠ κατά κεφαλήν, Το βαθύ κόκκινο βαθειά ύφεση. Η αξία 1 δείχνει ότι η χώρα δεν έχει παρουσιάσει αύξηση κατά τη διάρκεια της κρίσης. Οι αξίες κάτω από 1 δείχνουν ότι η χώρα δεν έχει ακόμα ανακάμψει στα προ κρίσης επίπεδα.

Χώρες όπως η Πολωνία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Ουγγαρία παρουσιάζουν μια έστω και μέτρια ανάπτυξη της τάξης του 1-1,5%. Αντιθέτως, στο πάτο του πηγαδιού βρίσκονται οι χώρες του νότου: Τον χορό σέρνει η Ελλάδα, και ακολουθούν Ιταλία, Ισπανία, Κύπρος και Κροατία.

Όσον αφορά την ανεργία, ένα στοιχείο και μόνον αρκεί: το 2007 η ανεργία στη χώρα μας ήταν 8,4%, χαμηλότερη από αυτή της Γερμανίας (8,5%). Το 2014 είμαστε πρωταθλητές με 25%, ακολουθούμενοι από την Ισπανία.

Κάποιοι είπαν ότι το κεντρικό δόγμα της εποχής είναι «παρήγαγε ή αφανίσου». Την στιγμή που η θέση της Ευρώπης στο παγκόσμιο γίγνεσθαι ανατρέπεται, είναι φυσικό όλοι να προσπαθούν να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα. Ωστόσο «των οικείων ημών εμπιπραγμένων, ημείς άδωμεν». Τοποθετούμε σε κρίσιμους τομείς γοβοφόρες channel, Τασίες  και Καρανίκες. Και έπειτα καταριόμαστε τους «απ’ έξω» για τον τρόπο που μας αντιμετωπίζουν.

Στη γειτονιά μας, οι τεκτονικές πλάκες έχουν ήδη συνθλίψει ολόκληρες χώρες. Δυστυχώς σήμερα ήρθε η ώρα μας. Γιατί, όπως έλεγαν και οι παλαιότεροι, συνετοί Έλληνες, όπως στρώνεις, έτσι και κοιμάσαι.

Η τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι και η στάση της Δύσης

Η τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι και η στάση της Δύσης

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΑΡΔΗΝ, 

τεύχος 101-102, Δεκέμβριος 2015

Τα χτυπήματα του Ισλαμικού Κράτους

Τον περασμένο Σεπτέμβριο έλαβαν χώρα δύο γεγονότα, χωρίς να τους δοθεί ιδιαίτερη σημασία. Κατά πρώτον, ο Άυμαν Αλ Ζαουάχρι, ο μετά τον Μπιν Λάντεν αρχηγός της Αλ Κάιντα, απέστειλε ένα μήνυμα προς τον Μπαγκντάτι, τον αρχηγό του Ισλαμικού Κράτους. Από τη μία τον εγκαλούσε ότι δεν είναι χαλίφης και ότι το Ισλαμικό Κράτος δεν είναι χαλιφάτο. Από την άλλη όμως, δήλωνε « Παρά τα μεγάλα λάθη [του Ισλαμικού Κράτους], εάν ήμουν στο Ιράκ ή τη Συρία θα συνεργαζόμουν μαζί του για να σκοτωθούν οι σταυροφόροι, οι κοσμικοί και οι σιίτες, ακόμα και εάν δεν αναγνωρίζω την νομιμότητα του κράτους του, γιατί το ζήτημα είναι μεγαλύτερο από αυτό»[1].

Τον ίδιο μήνα μία διαταγή για μια σειρά από χτυπήματα φεύγει από τον Αμπού Μοχάμαντ Αλ Αντνάνι, έναν από τους εκπροσώπους του Ισλαμικού Κράτους και …εμίρη της Συρίας.

Οι στόχοι είναι κατά σειρά: οι Κούρδοι Με το χτύπημα του Ισλαμικού Κράτους στην Άγκυρα, αυτό εκδικήθηκε τους Κούρδους και το γεγονός ότι είναι από τις πιο αξιόμαχες δυνάμεις απέναντι στην βαρβαρότητά του. Παράλληλα με την εκδίκηση προς τους πιο σοβαρούς αντιπάλους του, η τρομοκρατική ενέργεια του Ισλαμικού Κράτους ήταν και προειδοποίηση προς τον Ερντογάν. Είναι γνωστό ότι οι νεοοθωμανοί της Άγκυρας χρησιμοποιούν ως κάλυψη την «συμμαχία ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος» για να βομβαρδίζουν ελεύθερα σε συριακό έδαφος τους Κούρδους[2] και εναντιώνονται σε οποιαδήποτε ενοποίηση των κουρδικών εδαφών στο βορρά της Συρίας για να μην κοπεί η δίοδος επικοινωνίας με το Ισλαμικό Κράτος. Από αυτή τη δίοδο περνάει το παράνομο πετρέλαιο, ναρκωτικά, όπλα, τζιχαντιστές μαχητές και κλεμμένες αρχαιότητες. Ωστόσο, οι τζιχαντιστές τους έστειλαν ένα μήνυμα για το τι μπορούν να κάνουν εντός της χώρας σε περίπτωση που ο σουλτάνος της Άγκυρας τολμήσει να αλλάξει πολιτική απέναντί τους.