35ο Τακτικό Εκλογοαπολογιστικό
Συνέδριο ΠΟΠΟΚΠ,
Αθήνα, 28 & 29
Νοεμβρίου 2022
Ξεκινώ ευθύς με μια διαπίστωση:
στον τομέα της προνοιακής πολιτικής την τελευταία δεκαετία έχουν λάβει χώρα μια
μεταρρύθμιση του συστήματος που τη διακρίνουν δύο κύρια χαρακτηριστικά. Στον
τομέα της κάλυψης των αναγκών και της κοινωνικής αλληλεγγύης έχουμε τον
ανασχεδιασμό επιδομάτων και την εισαγωγή νέων, έτσι ώστε, για πρώτη φορά στην
ιστορία της κοινωνικής προστασίας, να μπορούμε να μιλάμε για ένα ευρύ δίχτυ
κοινωνικής ασφάλειας, ιδιαίτερα για τους πιο ευάλωτους συμπολίτες μας.
Δεύτερον, στον οργανωτικό τομέα επίσης, έχουν λάβει χώρα κρίσιμης σημασίας
εξελίξεις που ωστόσο απαιτούν περαιτέρω δράσεις έτσι ώστε να ολοκληρωθούν.
Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα η κοινωνική πολιτική, ιστορικά,
διακρίνονταν από κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά όπως (Κοντιάδης) η καθυστερημένη
ανάπτυξη του κράτους πρόνοιας, σε συνάρτηση με τα φαινόμενα άνισης κατανομής
και της –ως ένα σημείο οφειλόμενης στο πελατειακό σύστημα– οργανωτικής
πολυδιάσπασης των φορέων κοινωνικής κάλυψης.
