Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2000

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ-ΟΙ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ


Συγγραφέας: 
Κώστας Γεώρμας
Στο κείμενο που ακολουθεί θα προσπαθήσω να παρουσιάσω το ευρύτερο πλαίσιο εντός του οποίου εντάσσονται τα τελευταία γεγονότα που έχουν συνταράξει τη γη της Παλαιστίνης ελπίζοντας να αποδώσω την πραγματική διάσταση των εκεί τεκταινομένων.
Τα σχέδια για τη βελούδινη γενοκτονία
Οι σκέψεις και οι μελέτες για τον κατακερματισμό των κατεχομένων εδαφών δημοσιοποιούνται ήδη το 1967[1]. Φυσικά, ο κύριος στόχος είναι η σταθεροποίηση των κερδών, τα οποία είχαν οι ισραηλινοί μετά τις στρατιωτικές επιχειρήσεις με τις οποίες επέβαλαν την απόλυτη εξουσία τους πάνω στη γη της Παλαιστίνης. Εκείνη την εποχή εμφανίζεται το Σχέδιο Άλον με κύριο στόχο τον αποκλεισμό των πιο πυκνοκατοικημένων παλαιστινιακών περιοχών για την εξασφάλιση του εβραϊκού χαρακτήρα του κράτους. Κύριο στοιχείο του σχεδίου ήταν η δημιουργία τριών παλαιστινιακών θυλάκων: βόρεια Λωρίδα της Γάζας, βόρεια περιοχή της Δυτικής Όχθης και η περιοχή Χαλίλ (Χεβρώνας) -μάλιστα η Βηθλεέμ και η Ιερουσαλήμ δεν συμπεριλαμβάνονται. Το σχέδιο δεν έγινε δεκτό λόγω των προβλημάτων που προέκυπταν από αυτό -δεν ανταποκρινόταν στην αρχή του “μέγιστου διαχωρισμού”- αλλά και λόγω της Ιντιφάντα. Άλλα σχέδια που παρουσιάστηκαν ήταν η “Πρόταση των θυλάκων”, κύριο στοιχείο της οποίας ήταν η ενσωμάτωση του 90% των εποικισμών στο εβραϊκό κράτος, ενώ το παλαιστινιακό “κράτος” αποτελούνταν από μικρότατα και ασύνδετα “μπαντουστάν” στις προαναφερθείσες περιοχές. Τέλος, το Κέντρο Στρατηγικών Μελετών της Γιάφφα πρόκρινε μια άλλη πρόταση που προέβλεπε μια συνεχόμενη περιοχή, η οποία θα ανήκε στους Παλαιστινίους, καθώς και μεγάλο μέρος της Λωρίδας της Γάζας. Όμως, ολόκληρη η περιοχή του Ιορδάνη ποταμού και η Ιερουσαλήμ θα υπάγονταν στον απόλυτο έλεγχο των Ισραηλινών. Καμία μερίδα των ισραηλινών ελίτ δεν συγκατένευσε στην παραχώρηση έστω και επιφανειακής “κυριαρχίας” των Παλαιστινίων επί της Ιερουσαλήμ[2]. Αυτό βέβαια για δύο λόγους: Η Ιερουσαλήμ αποτελεί το κέντρο όχι μόνον της πολιτιστικής δραστηριότητας των Παλαιστινίων, αλλά και το κέντρο της οικονομικής τους δραστηριότητας. Απώλεια της Ιερουσαλήμ σημαίνει απώλεια όχι μόνον της παλαιστιανικής ταυτότητας, αλλά και απώλεια της μελλοντικής τους δυνατότητας να υπάρξουν με κάποιο βαθμό αυτονομίας.