Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 1997

INDIVIDUAL, NATION, GLOBALIZATION


  In this paper, I want to investigate the collective action on the level of nation. I will try to show 1) Why the nation has characteristics which impede social scientists to grasp its nature. 2) I will try to offer a first  definition of nation 3)   I want to see the relation between nation, person and globality.  4)  Finally, to lay out some elements for a democratic approach to nation.

NATION: THE UNGRASPABLE REALITY?

One of the most tantalizing issues in social sciences is the definition of nation. (nation-ethnicity-national identity will be used as interchangeable terms in this paper)  The reasons are similar with these that Melucci points out as regards the approach of social scientists to collective action. One the one hand it has been perceived as “the sum of atomized events, which due to one circumstance or another, come together to form a  collective reality.” (Melucci, paper,45) One the other hand, nation has been tried to be identified with various structures. I think that Hobsbawm has pointed out clearly this impasse: “ People can identify themselves as Jews even though they share neither religion, language,culture, tradition, historical background, blood-group patterns nor an attitude to the Jewish state. Nor does this imply a purely subjective definition of the ‘nation’.” (Hobsbawm,1990, 8)

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 1997

ΑΛΓΕΡΙΑ: ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΥΠΟ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ


Ασφαλώς, όλοι όσοι θέλουμε να παρακολουθήσουμε τις τελευταίες εξελίξεις στην Αλγερία έχουμε μια δυσκολία στο να κατανοήσουμε το τι ακριβώς συμβαίνει. Ακόμα και η ανάλυση των εκλογών, που ήταν το αντικείμενο πολλών σχολίων, παρέμεινε σε ένα περιγραφικό επίπεδο χωρίς σε καμμιά περίπτωση να γίνει κάποια προσπάθεια διαλεύκανσης και ανίχνευσης βαθύτερων ρευμάτων και κοινωνικών δυναμικών. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πληροφόρηση που περνάει μέσα από τε ελληνικά μέσα καταλήγει μάλλον σε περιγραφές του τύπου «για δες πόσοι άνθρωποι σκοτώθηκαν εκεί κάτω». Μία προσέγγιση που κάθε άλλο παρά αθώα είναι. Όπως διαβάζουμε καις το βιβλίο των Udovicki, JAsminka και Ridgeway: «οι περισσότερες ειδήσεις δεν εξηγούν τίποτε: ούτε γιατί ούτε στο όνομα ποιανού γίνονταν όλοι αυτοί οι σκοτωμοί… Καθώς η συνεχής έκθεση σε ανεξήγητα και φρικιαστικά φαινόμενα συνεχίζονταν, όλο και λιγότερος χώρος υπήρχε για την κοινή λογική…». Στο παρακάτω σημείωμα θα προσπαθήσουμε να φωτίσουμε κάποιες πτυχές του αλγερινού δράματος.
Είναι κοινά αποδεκτό ότι οι τελευταίες εκλογές ήταν απλά το πρόσχημα για την «νομιμοποίηση» της στρατιωτικής χούντας που έχει επιβληθεί στην Αλγερία από το 1992. Ο Νέος Δημοκρατικός Συναγερμός, κόμμα που πρόσκειται στον δικτάτορα Ζερουάλ, «κατόρθωσε» μαζί με το Εθνικοαπελευθερωτικό Μέτωπο να καταλάβει την πλειοψηφία των εδρών (219 από τις 380). Το FIS, το Ισλαμικό Μέτωπο σωτηρίας δεν συμμετείχε στις εκλογές. Στις εκλογές δεν συμμετείχαν φυσικά και οι πιο ακραίοι ισλαμιστές της Ένοπλης Ισλαμικής Ομάδας (GIA).